۱۳۸۹ اسفند ۱۵, یکشنبه

کامران زارعی نیا : ((جادوی نگاه))


ای الهـــــه ی عشقـــــم، از شـــرار چشمانت
مست و مست و مدهوشم، در خمار چشمانت
ســـــاغر دو چشم تو ، برده عقل و هوش من
طـــــایـر خیـــــال مــن ، در قمـــــار چشمانت
مستم از شرابی که ، در جــــام الست توست
جســــم و روح من گشته ، بی قرار چشمانت
از درد شب هجـــــران ، یا شوق وصــال من؟
جاری و روان سیل از ، چشمه سار چشمانت
بازوان مرمر گـــــون ، حلقـــه شد به دور من
عقـــــرب کـج زلفت ، ســـــایه سار چشمانت
در سایه ی مهــر تو، سوزد تن من چون خور
گـــــویـی در بيـــــابانم ، در کنـــــار چشمانت
شب پرازسکوتی محض،اين صدای پای کيست
عابری کــه می گـردد ، بر مـــــدار چشمانت
خالی از مسافر شد ، کوپه ها و جا مانده ست
یک مسافــــر خسته ، هم قطـــــــار چشمانت
گفتــــی اين تو و اين هم ، دفتـــــــرغزلهايت
گفتم اين مـــن و اين هـــــم ، يادگار چشمانت
قصـــه ی جـــــدايی بود ، خـــــاطرات پوسيده
نغمه ی رهـــــايی بود ، نو بهــــــار چشمانت
گفتم ازعطــــش مستم ، عشق من کجا هستم؟
تا ابـــــد بمـــــانم در ، انتظــــــار چشمانت
لب بر لب من دادی ، ای کـــــژال سیمین تن
قدر عشـــــق من سنجی ، با عیار چشمانت؟
با ((ترانه)) یاری کن ، گر طــــالب عشقی تو
تا دمــی بــــی آســـــاید ، در گـــــدار چشمانت

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر