این دفتر خالی،
تا چند؛
تا چند؛
ورق خواهد خورد؟
نام ات سپیده دمی ست؛
که از پیشانی آسمان می گذرد،
متبرک باد نام تو،
و ما هم چونان دوره می کنیم،
شب را؛
و روز را؛
هنوز را....
شاهین بلند پرواز آسیا پرید. ناصرخان حجازی بزرگمرد ایرانی کسی که همواره حق گفت و ناحق شنید. نوش گقت و نیش دید. کسی که همتایی ندارد و دیگر ایران زمین چون این مردی به خود نخواهد دید. نه در ورزش و نه در مردانگی. بیایید قدر مردان بزرگ مان را بدانیم تا اسیر کوچک مردان نشویم.
صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را تا دگر مادر گیتی چوتو فرزند بزاید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر